Koop een abonnement om onze premium content te lezen.Als je een abonnement hebt, log dan in of meld je aan voor een account op onze website om verder te gaan.Log in of meld u aan voor een nieuw account om verder te lezen.Bedankt voor het lezen!We hopen dat je blijft genieten van onze gratis inhoud.Welkom!We hopen dat je geniet van onze gratis inhoud.Bedankt voor het lezen!Bij uw volgende weergave wordt u gevraagd om in te loggen op uw abonneeaccount of een account aan te maken en u te abonneren koop een abonnement om verder te lezen.Bedankt voor het lezen!Bij uw volgende weergave wordt u gevraagd om in te loggen op uw abonneeaccount of een account aan te maken en u te abonneren koop een abonnement om verder te lezen.Bedankt voor het aanmelden!We hopen dat je blijft genieten van onze gratis inhoud.Bedankt voor het lezen!We hopen dat je blijft genieten van onze gratis inhoud.Bedankt voor het lezen!We hopen dat je blijft genieten van onze gratis inhoud.Bedankt voor het lezen!We hopen dat je blijft genieten van onze gratis inhoud.Bedankt voor het lezen!We hopen dat je blijft genieten van onze gratis inhoud.Bedankt voor het lezen!We hopen dat je blijft genieten van onze gratis inhoud.Terugkijken?Aangezien u dit item eerder heeft bekeken, kunt u het opnieuw lezen.Ruth Fine Handy, 88, van Fine Farms verkoopt tijdens het seizoen dagelijks maïs in de iconische Corn Crib op de hoek van de straten Tremont en Anawan in Rehoboth.Fine Farms, eigendom van Ruth en haar man George Handy, 85, sluit zijn commerciële activiteiten zodat het paar met pensioen kan gaan, wat betekent dat dit het laatste seizoen is voor de Corn Crib.'Ik weet dat het moet', zei ze.'Maar ik zal het missen.Het is al zo lang een deel van mij.Ik zal de interactie met de klanten missen.”Ruth Fine Handy van Fine Farms verkoopt tijdens het seizoen dagelijks van 12.00 tot 17.00 uur maïs in de iconische Corn Crib op de hoek van de straten Tremont en Anawan in Rehoboth.Fine Farms sluit haar commerciële activiteiten, wat betekent dat dit het laatste seizoen is voor de Corn Crib.George Handy, bijna 86, heeft meer dan 60 jaar op het land van Fine Farms gewerkt.Hij en zijn vrouw, Ruth Fine Handy, sluiten de commerciële exploitatie van de boerderij die sinds 1903 in de familie van Ruth is. 'Ik voel me helemaal geen 80', zei hij vorige week tijdens een interview."Maar er komt een moment dat het zich allemaal in je opbouwt."Ruth Fine Handy van Fine Farms zegt dat sommige van haar klanten bij de Corn Crib, gelegen op de hoek van de straten Tremont en Anawan in Rehoboth, bijna als familie zijn geworden en dat ze die interacties zal missen als het aan het einde van dit seizoen sluit ."Ze vertellen me over hun problemen", zei ze."Het is niet alsof je een winkel binnengaat, ze krijgen hier de persoonlijke touch."Mais bij de Corn Crib in Rehoboth eerder deze maand.Fine Farms in Rehoboth, actief sinds 1903, stopt dit jaar met haar commerciële activiteiten.Fine Farms in Rehoboth, actief sinds 1903, beëindigt dit jaar zijn commerciële activiteiten.Ruth Fine Handy van Fine Farms verkoopt tijdens het seizoen dagelijks van 12.00 tot 17.00 uur maïs in de iconische Corn Crib op de hoek van de straten Tremont en Anawan in Rehoboth.Fine Farms sluit haar commerciële activiteiten, wat betekent dat dit het laatste seizoen is voor de Corn Crib.Fine Farms in Rehoboth, actief sinds 1903, beëindigt dit jaar zijn commerciële activiteiten.Ruth Fine Handy, 88, van Fine Farms verkoopt tijdens het seizoen dagelijks maïs in de iconische Corn Crib op de hoek van de straten Tremont en Anawan in Rehoboth.Fine Farms, eigendom van Ruth en haar man George Handy, 85, sluit zijn commerciële activiteiten zodat het paar met pensioen kan gaan, wat betekent dat dit het laatste seizoen is voor de Corn Crib.'Ik weet dat het moet', zei ze.'Maar ik zal het missen.Het is al zo lang een deel van mij.Ik zal de interactie met de klanten missen.”Mais bij de Corn Crib in Rehoboth eerder deze maand.Fine Farms in Rehoboth, actief sinds 1903, stopt dit jaar met haar commerciële activiteiten.Toen George Handy bijna 86 jaar geleden werd geboren, gaven zijn ouders hem een ​​voornaam van Griekse oorsprong die 'boer' of 'aardwerker' betekent.En dat is precies wat hij werd.Handy groeide niet op op een boerderij - hij was een stadsjongen in Attleboro - maar hij wist dat hij op de een of andere manier wilde boeren.Uiteindelijk ging hij naar de Stockbridge School of Agriculture om de nodige vaardigheden te leren en studeerde af in 1958. Sindsdien is hij landbouwer.'Het zat in mijn bloed', zei hij.Hij bewerkt al meer dan 60 jaar de grond bij Fine Farms, dat wortels in de grond heeft in zowel Attleboro als Rehoboth.George Handy, bijna 86, heeft meer dan 60 jaar op het land van Fine Farms gewerkt.Hij en zijn vrouw, Ruth Fine Handy, sluiten de commerciële exploitatie van de boerderij die sinds 1903 in de familie van Ruth is. 'Ik voel me helemaal geen 80', zei hij vorige week tijdens een interview."Maar er komt een moment dat het zich allemaal in je opbouwt."Het harde werk heeft hem pezig, gebruind en taai gehouden.Hij heeft een hometrainer en heft gewichten op om hem in vorm te houden.Handy is erg fit, mentaal en fysiek.Er is nauwelijks een rimpel op zijn bebaarde gezicht en hij lijkt meer op 68 dan op 86, maar elk jaar van zonsopgang tot zonsondergang zes of zeven hectare werken is een zware last geworden."Ik voel me helemaal geen 80", zei hij vorige week tijdens een interview."Maar er komt een moment dat het zich allemaal in je opbouwt."Hij kan nog steeds alles repareren dat kapot gaat omdat het moet of het werk loopt achter.Hij grapt dat het hoeden van de boerderij betekent dat hij 25 uur per dag, acht dagen per week en 35 dagen per maand moet werken.Het lijdt geen twijfel dat de constante arbeid zo leek, maar hij houdt van hard werken en hij hield van zijn leven op de boerderij.Werken was zijn 'hobby', zei hij.Maar die tijd - de minuten, uren, dagen, maanden en jaren - heeft zijn tol geëist.'De geest wil, maar het lichaam...' zei hij, zijn stem wegstervend.En nu komt er een einde aan.Dit is het laatste jaar voor Fine Farms en markeert opnieuw een verlies in het dalende aantal boerderijen in Massachusetts.Danielle Burney, adjunct-directeur communicatie van het Executive Office of Energy and Environmental Affairs van de staat, zei dat een aantal factoren daartoe hebben geleid."Door verschillende factoren die hieraan bijdragen, is het aantal boerderijen in Massachusetts afgenomen", zei ze in een e-mail aan The Sun Chronicle."Deze factoren omvatten de kosten van grond en concurrentie van niet-agrarische ontwikkeling, bedrijfsstijgingen en een beperkt personeelsbestand."Beperkt personeelsbestand lijkt de oorzaak te zijn in het geval van Fine Farms.Familieleden hebben andere beroepen en beroepen uitgeoefend.Ruth Fine Handy, de vrouw van George, zei dat de kinderen en kleinkinderen werden aangemoedigd om te doen wat hen gelukkig maakte.En dat is wat ze deden.Het exacte aantal boerderijen dat verloren is gegaan, zal pas in 2023 bekend zijn, omdat de National Agricultural Statistics Service van het Amerikaanse ministerie van landbouw slechts om de vijf jaar een uitgebreide telling van de Amerikaanse landbouw uitvoert, zei Burney.De laatste was in 2017. Informatie voor de volgende wordt nu verzameld.Ze merkte op dat de meeste boerderijen die verloren zijn gegaan klein zijn en geen voltijdse operaties."Vroegere NASS-tellingen hebben aangetoond dat de meeste boerderijen die verloren zijn gegaan kleiner waren, minder dan $ 25k aan omzet, en geen voltijdse boeren", zei Burney.Dus nu, net onder de 86, en niet wetende wat zijn gezondheid volgend jaar zal zijn, heeft Handy besloten dat het tijd is om met pensioen te gaan - bij wijze van spreken.Ruth Fine Handy van Fine Farms verkoopt tijdens het seizoen dagelijks van 12.00 tot 17.00 uur maïs in de iconische Corn Crib op de hoek van de straten Tremont en Anawan in Rehoboth.Fine Farms sluit haar commerciële activiteiten, wat betekent dat dit het laatste seizoen is voor de Corn Crib.Hij sluit de commerciële kant van de Fine Farms operatie, wat betekent dat de Corn Crib op de hoek van Tremont en Anawan straten in Rehoboth er volgend jaar niet zal zijn.Het is een plaatselijk herkenningspunt voor vers geplukte maïs, tomaten en andere groenten - en er gaat niets boven vers geplukt.Maar Handy is nog steeds van plan om ongeveer een halve hectare te werken om groenten te produceren voor het plezier van het gezin.'Ik zal bezig blijven,' zei hij.Handy trouwde in 1968 met de dochter van zijn baas nadat haar eerste huwelijk van 11 jaar was geëindigd.Zijn baas was Hyman Fine, een man naar wie een basisschool in Attleboro is vernoemd.Hyman Fine was lid van het Attleboro School Committee en stierf aan een hartaanval tijdens een bijeenkomst in februari 1972.Zoals gezegd is de dochter van Fine Ruth Fine, nu Ruth Fine Handy.Ruth, afgestudeerd aan de Brandeis University met een major in het Spaans, had twee kinderen in haar eerste huwelijk, een dochter en een zoon.De dochter is kunstenaar en de zoon ontwerpt computersoftware.Ze had nog een dochter met George die verpleegster werd.Geen van de kinderen of kleinkinderen is geïnteresseerd in het boerenleven."Ze houden allemaal van de boerderij om naar te kijken, maar niet om te werken," zei Ruth.George zei dat de sluiting ook deels rekening houdt met zijn vrouw, wiens wortels diep in het Smith Street-pand liggen.Ze is 88 en wordt ook ouder, hoewel ze nog steeds erg fit is.De Handys hebben niet de intentie om de grond te verkopen aan een projectontwikkelaar om er woningen te bouwen.Als ze dat zouden doen, zouden ze misschien miljoenen dollars kunnen verdienen.Maar dat is niet hun manier.George zei dat hij een soort van permanente bescherming zoekt om het landbouwgrond te houden.Landbouwgrond is landbouwgrond en dus moet het blijven, zei hij.'Ik ben toegewijd aan dat land', zei hij.“Ik wil dat het landbouwgrond blijft, het permanent in de landbouw houdt.Het is iets waar ik naar ga kijken."Geld is niet het probleem."Zelfs als ze me $ 500 miljoen zouden aanbieden, heb ik geen interesse om het te verkopen," zei hij.De Handys zijn van plan om ongeveer 16 hectare van de ongeveer 120 hectare die ze bezitten te verhuren aan een collega-boer die het zal gebruiken voor een hooioogst.Dat levert het 'gepensioneerde' echtpaar wat inkomen op.Ze hebben al 17 hectare met zonnepanelen beplant, die inkomsten voor hen opleveren.Bovendien investeert George al sinds hij jong was, dus het paar zal financieel in orde zijn, zei hij.En de boerderij zelf is winstgevend geweest.'Ik heb veel geluk gehad,' zei George."De landbouw heeft me heel goed behandeld."En dat betekent van de financiële kant.'Ik kan zeggen dat we in orde zijn,' zei hij.Fine Farms in Rehoboth, actief sinds 1903, beëindigt dit jaar zijn commerciële activiteiten.Maar om het zover te krijgen, moest er hard gewerkt worden.George ploegt, plant en plukt de gewassen helemaal zelf.Het plukken gebeurt met de hand.'Ik heb geluk gehad,' zei George."Ik heb de fysieke gezondheid gehad om het te doen."In het verleden, toen er meer hectaren onder de ploeg waren, waren er ingehuurde handen, maar geleidelijk aan werd het een eenmansoperatie op minder hectares.Fine Farms in Rehoboth, actief sinds 1903, beëindigt dit jaar zijn commerciële activiteiten.Het afgelopen jaar viel hem zwaar.Er was de droogte waardoor hij zijn gewassen minstens vijf dagen per week moest irrigeren.En dit jaar waren de herten vraatzuchtiger dan ooit en de coyotes ook, zei hij.Meestal eten coyotes geen groenten, maar dit jaar wel."Ik kan niet tegen de hitte zoals ik deed toen ik 30, 40 of 50 was", zei hij.En hij moet rekening houden met zijn vrouw.Ze is ongeveer drie jaar ouder dan hij en runt elk jaar de Corn Crib, die dagelijks geopend is van 12.00 tot 17.00 uurRuth, een naam die in het Hebreeuws 'meedogende vriend' betekent, werd op 8 augustus 88.Ruth Fine Handy van Fine Farms verkoopt tijdens het seizoen dagelijks van 12.00 tot 17.00 uur maïs in de iconische Corn Crib op de hoek van de straten Tremont en Anawan in Rehoboth.Fine Farms sluit haar commerciële activiteiten, wat betekent dat dit het laatste seizoen is voor de Corn Crib.'Acht, acht, achtentachtig,' grapte ze terwijl ze vorige week op een dag klanten verzorgde, maïs en tomaten in zakken stopte en pompoen woog.Net als haar man is Ruth fysiek en mentaal fit gebleven.Ze gaf 30 jaar wateraerobics aan de YMCA en gaat nog steeds vijf dagen per week naar de Y om te sporten.'Als je rust, roest je,' zei Ruth.Op haar verjaardag vorige maand brachten leden van de Y een verjaardagsfeestje naar de Corn Crib toen ze zei dat ze werk te doen had.Ze heeft zich neergelegd bij de sluiting.'Ik weet dat het moet', zei ze.'Maar ik zal het missen.Het is al zo lang een deel van mij.Ik zal de interactie met de klanten missen.”'Ze zijn bijna familie geworden,' zei Ruth.“Ze vertellen me over hun problemen.Het is niet alsof je een winkel binnengaat, ze krijgen hier de persoonlijke touch.”En die klanten kwamen dinsdag in een gestage stroom binnen.Om de paar minuten stopte er een auto of vrachtwagen om maïs, tomaten of pompoen te kopen.Maïs ging voor 75 cent per oor of $ 9 dozijn.Een klant, Ryan Ouellette van Sharon, wiens ouders nog steeds in Rehoboth wonen, zei dat hij begrijpt waarom de Corn Crib zal sluiten, maar hij zal het heel erg missen.Hij herinnert zich dat hij er met zijn moeder naartoe was gegaan.'Ik snap het, maar ik zal verdrietig zijn,' zei hij tegen Ruth."Je bent al heel lang een instelling ... zolang ik me kan herinneren ... ben klant sinds ik een kind was ... we zouden wekenlang maïs eten."Ruth Fine Handy van Fine Farms zegt dat sommige van haar klanten bij de Corn Crib, gelegen op de hoek van de straten Tremont en Anawan in Rehoboth, bijna als familie zijn geworden en dat ze die interacties zal missen als het aan het einde van dit seizoen sluit ."Ze vertellen me over hun problemen", zei ze."Het is niet alsof je een winkel binnengaat, ze krijgen hier de persoonlijke touch."Ruth schreef een kookboek voor haar klanten en bracht het in eigen beheer uit.Ze nam een ​​geschiedenis van haar familie op in het boek waarin ze de nadruk legde op eenvoud in koken en goede voeding.De geschiedenis is te vinden op finefarms.com/history."We willen allemaal aantrekkelijke, heerlijke en voedzame maaltijden serveren zonder ons druk te maken over ingewikkelde recepten", schreef ze.“Mijn recepten vereisen geen jarenlange ervaring of uren in de keuken.Ze gebruiken gemeenschappelijke ingrediënten die je bij de hand hebt.Ze zijn eenvoudig, maar ze komen uit een rijke erfenis.”Ze adviseerde een verslaggever over de beste manier om maïskolven te koken.Bedek het ontvelde oor met een natte papieren handdoek en zet het anderhalve minuut in de magnetron.Als er twee oren moeten worden gekookt, verdubbel dan de tijd.Het werd geprobeerd en de maïs was goed.Er werd niet gewacht tot het water kookte.Zoals gezegd lopen de roots van Ruth diep in Smith Street.De geschiedenis is te lang om hier opnieuw af te drukken, maar een paar fragmenten kunnen worden genoemd.In totaal heeft de boerderij ongeveer 120 hectare, maar ze bevinden zich niet allemaal in Smith Street.Er is ongeveer 84 hectare op die locatie.Nog zo'n 36 zijn in Rehoboth.De boerderij is sinds 1903 in bedrijf onder de familienaam toen de grootvader van Ruth, Charles Fine, en grootmoeder, Bluma Fine, en hun gezin er introkken.Er was veel werk voor nodig.Het was vervallen toen ze aankwamen.De boetes kwamen uit New York City nadat haar grootvader een ongeluk kreeg waardoor hij zijn beroep als huisschilder niet kon uitoefenen.Daarvoor waren haar grootvader en grootmoeder, die van joodse afkomst waren, naar Amerika gekomen vanuit 'Wit-Rusland', dat in de buurt van Litouwen ligt.Het leven was daar zwaar, vooral vanwege de brute pogroms tegen joden door de Russen.De soldaten van de tsaar zouden Joden vermoorden - mannen, vrouwen en kinderen - en hun eigendommen in beslag nemen, schreef ze.En toen de familie Fine in Amerika aankwam, waren er onderweg triomfen en tragedies.Ze kwamen naar Attleboro met de hulp van The Jewish Agricultural Society of New York, die een boerderij in Attleboro had gevestigd waar het gezin zich kon vestigen."Het lot had mijn grootvader opnieuw naar het land gebracht", schreef Ruth.Ze zei dat niets haar grootvader of grootmoeder of hun kinderen kon afschrikken."Eén incident toonde de ontembare moed van deze kolonisten", schreef ze.“Een brand verwoestte het land en bedreigde het huis.Het werd alleen gered door natte dekens op het dak uit te spreiden.Alle houten hekken waren vernield en de koeien konden weglopen.”De boerderij werd niet vernietigd en werd in de loop der jaren welvarend."Mijn grootouders brachten de volgende 50 jaar door met het ontwikkelen van het land tot een van de grootste werkende boerderijen in New England in die tijd," zei Ruth.Ruth zei dat haar vader Hyman naar het Rhode Island State College ging, waar hij landbouw studeerde.Hij kreeg ook veel kennis op het gebied van onderwijs en was jarenlang lid van het schoolbestuur van Attleboro."Hij moedigde mijn tweelingzusjes, June en Joan, en mij aan om leraar te worden", schreef Ruth.“Hij stierf tijdens een vergadering van een schoolcomité.De Hyman Fine (Elementary) School (op Oakhill Avenue) is naar hem vernoemd.”Ruth heeft een tijdje lesgegeven, maar uiteindelijk werd ze een boerenvrouw nadat ze een boerendochter en een boerenkleindochter was.Het was niet wat ze voor ogen had dat haar leven zou zijn."Toen ik naar de Brandeis University ging, had ik nooit gedroomd dat ik als boerin terug zou zijn in de oude hoeve", schreef ze.“In die tijd kon ik niet wachten om de boerderij te verlaten.Nu waardeer ik het land.”En het land staat centraal in een geweldig verhaal."Ik werk elke dag bij onze groentekraam en verkoop onze verse producten", schreef ze.“Mijn man George doet al het werk op de boerderij in zijn eentje.Hij ploegt, plant, schoffelt en oogst het gewas zonder hulp.Zelfs met moderne landbouwmachines werkt hij net zo hard als mijn grootouders in hun tijd.”En godzijdank daarvoor.Zoals het gezegde luidt: "geen boeren, geen eten", dus het werk gaat door, maar volgend jaar niet meer als het paar weer met pensioen gaat.Het commerciële deel van Fine Farms zal niet meer bestaan, maar de geschiedenis is rijk en belangrijk voor heel Attleboro en de regio om te onthouden en te eren.George W. Rhodos is te bereiken op 508-236-0432.E-mailmeldingen worden slechts één keer per dag verzonden en alleen als er nieuwe overeenkomende items zijn.